بیش از یک قرن و نیم است که نام مظفریان بر پیشانی صنعت طلا و جواهر در ایران میدرخشد. این نام در هزار و سیصد و پانزده هجری به منوچهر رسید. او که فرزند ارشد مرتضی مظفریان است و قدر این نام را به درستی میشناسد، همت گماشت که مایه سربلندی این اسم و افتخار این رسم باشد.
منوچهر مظفریان در دستان زبردست پدر پرورش یافت و فوت و فن گوهرشناسی را در بازار بزرگ تهران آموخت. او سالها بزرگترین نمایشگاه مظفریان، در چهارراه لاله زار تهران، را اداره کرد و در سال هزار و سیصد و شصت هجری، گزیدههای از بهترینهای خود را در هتل هیلتون (استقلال) تهران گرد هم آورد. زمان گذشت و نسل جدیدی از مظفریانها به گالری محمد راه یافتند. محمدرضا و محمدعلی مظفریان فرزندان منوچهر، آداب زر را از پدر فرا گرفتند و در آغازین روزهای جوانی، گوهرشناسی پیشه کردند. اما زمانه بر نسل آنها به گونههای دیگر بود. گویی تحولی رخ داده بود. تمایلاتی دیگر. باورهایی نو.
مظفریانهای جوان، تغییرات را به خوبی درک کرده و راهی برای به روز شدن جستجو کردند. راهی که هم مظفریان باشد و هم ایرانی؛ اما سلیقه امروز را بازگو کند. بدیهی است که راه پارت پیشه کردند و قانون مظفریان مقدم داشتند و چنین بود که پارتیه-مظفریان در هزار و سیصد و نود هجری متولد شد. نامی که از راهی دور میآید و حرفهای جدیدی برای گفتن دارد.
پارتیه-مظفریان باوری است به راه امروز؛ با کوله باری از دیروز. نگاهی به آینده دارد و توشههای از گذشته. اما آنچه او را از بسیاری از دارندگان این رسم، متمایز میکند. قصههای است که او میداند. قصههای که سرآغازش شمایید! شمایی که یا بانوی این قصه هستید و یا قصه بانوی خود را میسازید.
پارتیه-مظفریان بر این باور است که هر زنی قصههای دارد. قصههای که با تولد او آغاز میشود و در طول مسیر زندگیاش شکل میگیرد. فلزات ارزشمند، سنگهای قیمتی و زیورآلات قدیمی و جدید پارتیه-مظفریان همه و همه همراه لحظههای بانوی این قصه است.
زیورآلات نه تنها زیبنده جسم بانوی قصه، بلکه انعکاسی از باورهای اوست. انتخاب کلکسیونهایی کمنظیر از حیوانات، عرفان نگاشتهها و نقوش ایرانی مصور، همه گواهی است بر این ارزش نانوشته که بانوی این قصه در حین امروزی بودن، رو به سوی تعالی و حفظ میراث ایرانی دارد. پارتیه-مظفریان نیز با رعایت انصاف، صداقت و با تکیه بر نوعدوستی در مسیری است که فرهنگ و هنر ایرانی را با شیوههای مدرن در اذهان عمومی نگاه داشته و قوت بخشد.